ความรักที่ทำได้เพียงยิ้มทัก

...วันนี้ฉันอยากจะบอกกับเธอว่า
รักของฉันทำได้เพียงแค่ทักทาย แม้อยากสัมผัสหรือทำอะไรมากมายกว่านี้ก็ตาม
ในทุกๆ ครั้งที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเลขหมายของเธอ
ฉันเฝ้ากดแล้วก็วางไม่อาจจะทำอะไรได้มากมายกว่านี้
ไม่แม้กระทั่งจะกล้าสนทนาเรื่องราวใดๆ กับเธอ
ทั้งๆ ที่ดูเหมือนว่า จะมีถ้อยคำต่างๆ บรรจุอยู่ในกล่องดวงใจนี้มากมายเหลือเกิน

ฉันมาตั้งคำถามว่า....
กลัวอะไรนักหรือ
กลัวความไม่ถูกต้อง กลัวผิดทำนองครองธรรม กลัวถลำลึกเกินจะถอนตัว
ฉันกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง กลัวกระทั่งว่า ความรู้สึกที่งดงามที่สุดในขณะนี้มันจะเลือนหายไป

ฉันยังคงจดจำแววตาหวานซึ้งของเธอได้
ยังจำเรื่องราวในวันแรกของเราได้แม่น
และยังจำรอยอุ่นของอ้อมกอดในวันนั้น
เธอรู้ไหม...ความโหยหามันแสนทรมานเหลือเกิน
ฉันอยากจุมพิตริมฝีปากสีตำลึงสุกนั้นอีกครั้ง
อยากขบติ่งหูที่เร็วต่อการสัมผัส
และอยากกอดรัดร่างกายที่เร่าร้อน

แต่ฉันคงทำอย่างนั้นไม่ได้
ความรักของฉันที่มีให้เธอจนแทบขาดใจ
ฉันทำได้แค่เพียงยิ้มทัก..